Φινιρισμα
Το τελευταίο στάδιο της κατασκευής είναι ένα μεταβατικό στάδιο ανάμεσα στην κατασκευή και τη χρήση. Τα υφάσματα υφίστανται τις τελευταίες επεξεργασίες που θα τα καταστήσουν έτοιμα να χρησιμοποιηθούν. Πολλές τεχνικές διακόσμησης, όπως το κέντημα και η ζωγραφική σε ύφασμα, καθώς και διαδικασίες ολοκλήρωσης, όπως το ράψιμο, γίνονταν στο στάδιο αυτό, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται πολλές και διαφορετικές διαδικασίες.
Οι γραπτές πηγές μας πληροφορούν ότι υπήρχαν ειδικοί τεχνίτες, οι κναφείς, οι οποίοι ασχολούνταν με το φινίρισμα των υφασμάτων και συχνά πουλούσαν και μεταχειρισμένα ενδύματα. Οι κναφείς επιδίδονταν σε πλήθος διαφορετικών δραστηριοτήτων. Ειδικά τα μάλλινα υφάσματα χρειάζονταν περαιτέρω επεξεργασία για να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν, όπως γινόταν και μέχρι προσφάτως στις λεγόμενες νεροτριβές. Ενδεικτικά, οι κναφείς έπλεναν τα υφάσματα για να φύγουν οι λιπαρές ουσίες, τα χτυπούσαν με ραβδιά και τα πατούσαν με τα πόδια για να μαλακώσουν και να σφίξουν οι ίνες, ύστερα τα στέγνωναν και μπορούσαν να ακολουθήσουν μια σειρά από περαιτέρω επεξεργασίες, όπως το τρίψιμο με άργιλο για να απορροφηθεί ό,τι λιπαρή ουσία είχε απομείνει. Όταν πια είχαν στεγνώσει, τα βούρτσιζαν για να σηκώσουν το πέλος χρησιμοποιώντας ακανθώδη φυτά ή δέρμα από σκαντζόχοιρο.
Πλύσιμο υφασμάτων
Το πλύσιμο ήταν μια κοινή δραστηριότητα που γινόταν από γυναίκες συνήθως σε ποτάμια, στη θάλασσα ή σε ειδικά δοχεία. Αναφέρονται όμως και επαγγελματίες που ασχολούνταν με το πλύσιμο, άντρες και γυναίκες. Οι κναφείς λόγου χάριν αναφέρονται σε αρχαία κείμενα να πλένουν και να λευκαίνουν βρώμικα ρούχα.
Πλισάρισμα των υφασμάτων
Ανάμεσα στις ασχολίες των κναφέων ήταν και το πλισάρισμα των ενδυμάτων, η δημιουργία δηλαδή μόνιμων πιετών που έμεναν στη θέση τους από το ένα πλύσιμο στο άλλο. Πλισσέ υφάσματα υπήρχαν στη γειτονική Αίγυπτο τουλάχιστον από το 3000 π.Χ. οπότε και χρονολογείται το πλισσέ πουκάμισο που έχει ανακαλυφθεί στο Τarkhan. Τα κείμενα αναφέρουν την ύπαρξη ειδικής πρέσσας, του λεγόμενου ἴπου. Δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για την τεχνική διαδικασία, αλλά συγκρίνοντας με παραδοσιακά εργαστήρια που δημιουργούν πλισσέ υφάσματα, το πιθανότερο είναι τα υφάσματα να βρέχονταν και να σχηματίζονταν οι πιέτες στο επιθυμητό πλάτος και σχήμα και να δένονταν στις άκρες του υφάσματος. Το ύφασμα τότε τοποθετούνταν στην πρέσσα για να πιεστεί και με το βάρος και την υγρασία να γίνουν μόνιμες οι πιέτες. Μια ανάλογη πρέσσα απεικονίζεται σε τοιχογραφία σε εργαστήριο κναφέων, το λεγόμενο κναφείο, στην Πομπηία.
Αρωματισμένα υφάσματα
Το αρωμάτισμα των υφασμάτων φαίνεται να είναι τακτική με μακρά παράδοση. Στον Όμηρο θεές φορούν ενδύματα που αναδύουν ωραία αρώματα και στις πηγές της κλασικής περιόδου αναφέρονται αρωματισμένα κλινοσκεπάσματα. Παραδοσιακά τα υφάσματα αποθηκεύονταν σε μπαούλα μαζί με φρούτα όπως κυδώνια για να εμποτιστούν από το άρωμά τους. Παράλληλα έκαιγαν αρωματικές ουσίες και κρεμούσαν υφάσματα πάνω από τη φωτιά για να πάρουν το άρωμα.